1.6 "W nozdrzach czuła jeszcze zapach jego perfum"

          Słucham: happysad - Nie będziem płakać

                    Po dłuższej drodze, Kaja dotarła do swojego domu. Cały czas miała Wojtka przed oczami. Nie mogła zapomnieć tego, jak na niego wpadła. W nozdrzach czuła jeszcze zapach jego perfum. 

                    Weszła do domu, zdjęła buty i zrobiła sobie obiad. Z posiłkiem usiadła przed telewizorem w salonie. Gdy skończyła jeść, w mieszkaniu rozbrzmiał dzwonek jej telefonu.

                    - Halo?

                    - No cześć. Jak tam dzisiaj w zarządzie? Co mówił Piechocki? Dostałaś się? No mów!

                    - No hej, hej. Pan Konrad przyjął mnie niemal natychmiastowo. Od jutra zaczynam. - odpowiedziała od niechcenia.

                    - A poznałaś tam kogoś?

                    - Gdy byłam w biurze u prezesa, wszedł nie jaki Wojtek Włodarczyk...

                    - I co? - dopytywała Monika

                    - No co? No nic. Chyba. Piechocki kazał, dobra poprosił go, żeby mnie oprowadził po hali. Myślę, że gdyby nie to, nawet nie spojrzałby na mnie.

                    - Oj tam, przesadzasz.

                    - Możliwe. Poznałam chłopaków, nawet mili się wydają. A! Jeszcze jedno! W PGE gra mój kolega z podstawówki. Ale ten świat jest mały.

                    - No widzisz. Dobra, nie przeszkadzam ci. To do zobaczenia. 

                    - Monika, czekaj. Idziesz ze mną jutro do Pizzy Hut? Dawno nie jadłam pizzy.

                    - Nie ma sprawy. To pa.

                    - Cześć.

                    Kaja rozłączyła się i poszła do swojego pokoju. Sprawdziła pocztę, Facebooka i Instagrama. Jak zwykle, nic się już tam nie działo, więc wyłączyła laptopa i położyła się spać.

                    Obudził ją kolejny telefon. Tym razem nieznany numer. Nigdy nie odbiera nieznajomych, ale coś ją podkusiło.

                    - Tak, słucham? - odezwała się zaspanym głosem.

                    - Kaja?

                    - Tak, a kto mówi?

                    - Uf, w końcu! Dzwoniłem trzy razy i za każdym odbierała inna osoba. To bylo dziwne, ale udało mi się. 

                    - Przepraszam, ale spałam i tak nie wiem, z kim rozmawiam.

                    - No jak to nie wiesz? No ze mną!

                    - Dużo mi to mówi. Czekaj, czekaj. Wojtek?

                    - Brawo dla tej pani. Wygrywa pani rower. Idziemy jutro na pizze?

                    - Wiesz co... Niestety, ale już się umówiłam. Przepraszam.

                    - A no ok. Nic się nie stało. - wyraźnie się zasmucił - To ja muszę kończyć. W ogóle, co ja sobie myślałem? To był zły pomysł, przepraszam, że zawracam...

                    - Wojtek, przestań! Nie przeszkadzasz mi, tylko no już się umówiłam... Przepraszam.

                    - Nie no to ja przepraszam. Kończe już. Pa.

                    - No cześć. Trzymaj się.

                    Wojtek rozłączył się, a Kaja z wyrzutami sumienia poszła pod prysznic. Po 20 minutach była już w objęciach Morfeusza.

                                                                 _________________

                     Baaardzo Was przepraszam za to powyżej. Mam tyle pomysłów, a tego jakoś tak nie mogłam napisać.

                     Dziękuję za dotychczasowe komentarze.

                     Jeju, jak ja nie lubię pisać na telefonie >.<

                     Już ponad 1200 Was tu było! Amynangkdkxjdjkznxndjdjdjxnjsl*_*

                     Enjoy ;*

KOMENTUJESZ - MOTYWUJESZ